غلامحسین سمندری خوافی ۱۳۹۱-۱۳۱۱ شهرستان خواف واقع در شرق خراسان، از نادر چهرههای موسیقی ماست. گر چه در دو دهه اخیر موج موسیقیپژوهی بومی او را نادیده گرفت، ولی قابلیتهای او آنقدر هست که مرزها را بشکافد و در مهمترین صحنههای اجرای موسیقی جهان به هنرنمایی بپردازد. او احتمالاً نخستین چهرهی موسیقی غیر شهری ایران است که در سال ۱۳۴۳ برای اجرای موسیقی به خارج از کشور رفت و در یک تور ۴۵ روزه، بیروت، آتن، رم و میلان را مسحور پنجه ساحرانهاش کرد. در سال ۱۳۷۹ به دعوت روبرتو چولی که احتمالاً نخستین اجراهای وی در ایتالیا را به خاطر داشت، به جشنواره موسیقیهای مقدس آلمان راه یافت. او در این تور موسیقایی به همراه غلام مارگیری از هرمزگان و تنی دیگر از هنرمندان ناب نواحی مختلف به درستی از رمز و راز معنوی موسیقی ایران پرده برداشت. دوتار شرق خراسان تا سال ۱۳۴۰ با دو رشته روده یا ابریشم تابیده به صدا در میآمد. میگویند، روزی حسین سمندری با یک تارنواز شهری آشنا می شود و چون سیمهای تار را فلزی می ببیند، به فکر میافتد که سیمهای دوتارش را با سیم فلزی عوض کند. او پس از این کار متوجه می شود، نوع کوک و پردهبندی با سیمهای فلزی دقیقاً جوابگوی روش سنتی نیست. پس در پردهبندی و کوک دوتار تغییراتی میدهد تا سازش با سیمهای جدید سر سازگاری داشته باشد. سمندری در کارنامهاش آهنگهای خودساختهای هم دارد. یکی از آنها نامش «کردی» است که امروزه به اشتباه جزو نغمات منطقه شرق خراسان تلقی میشود. خودش میگوید با شنیدن آهنگ زیبایی از بخشهای کرد شمال خراسان کرمانج ، این آهنگ را بر دوتارش جاری کرده است او در فروردین ۱۳۹۱ به دلیل عارضهٔ قلبی درگذشت.